اولویت نیکی به مادر

اسیر کنج قفس مانده ام پری بدهیدرها ز دام شوم بال و شهپری بدهیدبه مرغکان نواخوان در عطش ماندهنوید بارش باران و باوری بدهیدبه کوچه ها که ز بیداد غرقه در خون شددهید دست بهم رنگ دیگری بدهیداز آن میی که ز پا افگند خراب کندبه رغم زاهد بی درد ساغری بدهیدبه حرف تلخ دل خسته‌ گان میازاریدبه کام شان ز سخن شهد و شکری بدهیدچه می شود بنوازید اگر مشام ثناز زلف یار ورا مشک و عنبری بدهید + نوشته شده در پنجشنبه بیست و یکم دی ۱۴۰۲ ساعت ۹:۸ ق.ظ توسط مصطفی اورهان  |  اولویت نیکی به مادر...

مهاجرت پیامد‌های مثبت و منفی بی ‌شماری را در قبال دارد، به‌ خصوص که در ابتدای مهاجرت این پیامد‌های منفی ‌اش بسیار زیاد است. انسان از داشته ‌های خودش دور می ‌شود و با زندگی و نیازمندی های جدیدی مواجه می ‌‌گردد. این آغاز دوبارۀ وقت، انرژی و توان زیادی لازم دارد. طبعاً فرصت استفاده از مهارت‌ های گذشته را از او می ‌گیرد. بناً بسیاری از نویسندگان زمانی که هجرت می‌ کنند برای مدتی دچار تشویش، سراسیمگی و سردرگمی می ‌شوند. این ‌که دوباره بتوانند توانایی‌ های خود را به دست آورند و دوباره تجدید قوا کنند و به راهی که در گذشته می ‌رفتند ادامه بدهند، هم معلوم نیست. به همین خاطر است که بسیاری از نویسندگان ما و هر جامعۀ دیگر، پس از آن ‌که از محیط بومی جدا می ‌شوند و مهاجرت می ‌کنند، کم ‌کار می‌ شوند و بعضی هم‌ از نوشتن دست می ‌کشند، اما یک عده محدود هم با وجود دور بودن از فعالیت های ادبی و پژوهشی محدوده جغرافیایی زادگاه شان میتوانند به نوشتن رمان و داستان های خوبی دست یابند. در کشور ما ادبیات داستانی طوری که دیده می شود از همان نخستین نمونه ها تا امروز با واقعیت‌های زندگی اجتماعی در پیوند بوده و بدین وسیله نویسنده گان ما کوشیده اند تا به بیان وقایع و حوادث زند‌گی اجتماعی مردم بپردازند و بیانگر ارزش ‌هایی چون عدالت، آزادی، وطندوستی، هجرت و امثال اینها ‌باشد.از این رو میتوان گفت که داستان معاصر ما آیینه است که سیر تحولات اجتماعی جامعه ما در آن در آن انعکاس یافته است.طوری که دیده می شود ادبیات داستانی به عنوان یک شیوۀ جدیدی از نویسندگی در کشور شکل گرفته و طی سال های گذشته به رشد و بالندگی رسیده است، اما با تأسف باید گفت که تعداد نویسندگان ما بسیار کم بود و تعداد آثاری هم که بتواند به عنوان ا اولویت نیکی به مادر...

منبت کاری یا هنر کندن کاری روی چوب یکی از ظریف ترین صنایع دستی هنرمندان و آمیزش و به هم آمیختگی هنر و حوصله افرادی است که با مواد اولیه ارزان و ساده، محصولاتِ با ارزش خلق می کنند، هنرمندانی که با قلم و برنده های فلزی تیز و ظریف، داشته های ذهنی خود را روی چوب حک می کنند و زیبایی می آفرینند.منبت کاری هنری است مشتمل بر حکاکی و کندن کاری بر روی چوب. این هنرِ دستی نماد احساس، ادراک، اندیشه و خلاقیت هنرمندانی است که با ذوق و سلیقه سرشار، اثر هنری را ابداع می کنند.کندن کاری روی چوب در کشور ما، سابقه بسیار زیادی دارد و قدیمی ترین آثار موجود این هنر در برخی از اماکن تاریخی کهن و مساجد با شکوه سرزمین ما به ملاحظه میرسد که در پارچه هایی از چوب های درخت چهارمغز، شیشم و چوب ارچه با نقوش زیبایی تزئین یافته است.کندن کاری روی چوب به دو بخش تقسیم می شود. یکی کندن کاری صنعتی و دیگر کندن کاری کلاسیک است. بعد از ظهور دین مقدس اسلام و با توجه به گسترش روحیه ساخت مراکز و مساجد اسلامی، هنرمندان افغان جزء اولین کسانی بودند که تمامی توان و استعداد خویش را صرف تزئین مساجد کردند و همگام با هنرنمایی معماری، کاشی کاری و گچ بری، هنر کندن کاری روی چوب را در آثاری چون رَحل قرآن، منبر، کلکین و دروازه های زیبا به نمایش گذاشتند.در مورد پیشینه این هنر باید گفت که آرئیان باستان همچنان که در هنر نقاشی و کندن کاری و حجاری پیش از دیگر اقوام به موفقیت هایی دست یافته بودند، به تدریج به فنون و ظرافت هنری این رشته نیز آشنایی پیدا کردند.مُهرهای استوانه یی مربوط به آریائی هاهمراه با نقوش بسیار زیبا، از هنرهای ارزنده قوم آریایی است که نمونه هایی از آن ها، مربوط به چند هزار سال قبل باقی مانده است. پادشاهان قدیم با مُهرها اولویت نیکی به مادر...